به گزارش متادخت، آمنه نگاهی به چهره خسته همسرش انداخت، اما هنوز شرم داشت از او بپرسد مشکل کجاست. ملا­محمد صالح چنان درگیر مسئله دینی دشواری شده بود که تازه عروس‌­اش را از یاد برده بود. کمی از نیمه شب گذشته بود اما هنوز ملا‌محمد صالح نتوانسته بود بر سوالی که ذهنش را سخت مشغول کرده فائق بیاید.

اذان صبح که از گلدسته‌­ها بلند شد، آمنه از رختخواب برخواست و وضو گرفت. نمازش را خواند و مانند همیشه مشغول ذکر بود که با صدای بسته شدن درب خانه به خودش آمد. ملامحمد صالح رفته بود. سجاده­‌اش را جمع کرد و به اتاقی که همسرش در آن کار می­‌کرد رفت. برگه­‌های روی میز را مرتب کرد چشمش به سوالی افتاد که بی‌جواب مانده بود. قطعاً همان مسئله‌­ای بود که ذهن ملامحمد صالح را این چنین درگیر کرده بود. مسئله را خواند، لحظاتی فکر کرد، دلش می­‌خواست کمکی به همسرش کرده باشد پس قلم را برداشت و شروع به نوشتن کرد.

***

ملامحمد صالح وارد خانه شد نگاهی به اطراف کرد. از تازه عروسش خبری نبود با خود اندیشید شاید خسته بوده و خوابیده است و صلاح دید آمنه را صدا نزند. ملامحمد به سمت اتاق کارش راهی شد. فرصت مناسبی بود تا بر روی مسئله­‌ای که مشغولش کرده کار کند. نگاهی به کاغذ­های روی میز کرد که مرتب شده بودند. کاغذ­ها را بردداشت، عطر خاصی از آن‌ها به مشام می­‌رسید، عطر آمنه بود. همانطور که برگه‌ها را می‌­بویید چیزی توجه‌­اش را جلب کرد، آن چه را که می‌­دید باور نمی‌کرد. پاسخ مسئله نوشته شده بود. خط آمنه بود. شور و هیجان خاصی در قلب ملامحمد صالح موج می‌­زد. برگه­‌ها را به زمین نهاد و با خود گفت از آمنه بیگم مجلسی جز این نباید انتظار داشت. سپس سجده شکر به جای آورد که خداوند چنین همسری را به او عطا کرده است.