به گزارش متادخت، آموزش مهارت تاب‌آوری به کودکان به صورت فوری امکان‌پذیر نیست و یک فرایند زمان‌بر است به همین خاطر می‌بایست والدین آموزششان را از همین امروز شروع کنند تا هر چه زودتر به نتیجه برسند. هر چقدر سن کودک کمتر باشد ذهن فراگیرتری دارد، زیرا ذهن آنها هنوز به صورت کامل شکل نگرفته و توانایی بهتری برای یادگیری و تطبیق دارند.

تحقیقات نشان داده است که وقتی کودکان شروع به رفتن به مهد کودک می‌کنند 95 درصد ذهنشان شکل گرفته است، پس هر چه زودتر شروع به یادگیری مهارت‌های تاب‌آوری کنند بهتر است.

البته مهارت تاب‌آوری برای کودکان به این معنی نیست که آنها باید از کشف تجربه‌های جدیدی که ممکن است به شکست منجر شود منع شوند. در واقع تاب‌آوری به دنبال سرکوب اضطراب در فرزندان نیست بلکه این هدف را دنبال می‌کند تا مهارت پذیرش سختی‌ها را یاد بدهد.

نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد این است که دلیلی وجود ندارد که افراد تاب‌آور، جهان را با دیدی سرشار از خوبی و شادی ببینند. این مهارت به افراد کمک می‌کند تا از شکست‌هایشان درس بگیرند و در برابر آنها توانایی تطبیق‌پذیری و مواجهه بیشتری از خودشان نشان دهند.

افراد تاب‌آور درست مثل سایر افراد وقتی با فرد عزیز زندگیشان دچار اختلاف می‌شوند، غصه، اندوه و درد را تجربه می‌کنند و درست مثل سایر افراد در زندگی با عدم قطعیت‌های بسیاری مواجه می‌شوند، اما آنها یک تفاوت دارند؛ نگرش آنها به زندگی باعث می‌شود که همواره با سختی‌ها مبارزه کنند و خودشان را با شرایط تطبیق دهند.

یکی از روان‌درمانگر‌های حوزه کودک معتقد است که سخت‌ترین مرحله در طی فرایند تاب‌آور ساختن کودکان، قانع کردن والدین برای آموزش این مهارت‌ها از سنین پایین به فرزندانشان است. داشتن فرزندانی که تاب‌آوری بالایی دارند مزایایی دارد که دانستن آن می‌تواند والدین را به آموزش ترغیب کند.

کودکان تاب‌آور عموماً یادگیری بهتری دارند و در فرایند تحصیل موفق‌تر هستند. آنها علی‌رغم داشتن مشکلات و بیماری غیبت‌های کمتری دارند و سریع‌تر بهبود پیدا می‌کنند و رفتارهای پرخطر کمتری از خودشان نشان می‌دهند. در بزرگسالی خودپرهیزی بیشتری در مقابله با مواد مخدر دارند. آنها عموماً شرایط جسمانی و سلامت فیزیکی بهتری دارند و آخرین مورد این که در تعاملات اجتماعی رفتار بهتری از خودشون نشان می‌دهند.