به گزارش متادخت، پیام در خانه را محکم باز می­‌کند و با صدای بلند بیتا را صدا می­‌کند:

• بیتا کجایی؟

بیتا که از شنیدن صدای پیام ترسیده است سراسیمه از اتاق بیرون می‌­آید و خودش را به پیام می‌­رساند.

• سلام چی شده چرا داری فریاد می­‌کشی؟ بچه خوابه!

پیام که از شدت خشم هیچ چیز جلودارش نیست می­‌گوید:

• به جهنم که خوابه! کی بهت اجازه داد خونه رو بذاری واسه فروش؟

بیتا تازه متوجه می‌­شود داستان از چه قرار است. سعی می­‌کند نفس عمیقی بکشد و با خونسردی پاسخ همسرش را بدهد.

• چیزی نشده، هنوز که فروش نرفته!
• چیزی نشده؟ تو خونه رو به بنگاه سپردی میگی چیزی نشده!

بیتا که صدای گریه پسرش نگرانش کرده به سمت اتاق می­‌رود و می­‌گوید:

• بشین من الان میام برات همه چیز رو می­گم.

لحظاتی بعد بیتا با کودکش که در آغوشش شیر می­‌خورد برمی‌­گردد و روبه‌روی پیام می‌­نشیند.

• کی بهت گفت؟
• عباس آقا بنگاهی سر کوچه.

بیتا سعی می‌­کند در چشمان پیام نگاه نکند و خودش را سرگرم پسرش نشان دهد.

• ببین پیام جان! این دو تا واحد آپارتمان از پدرم به من ارث رسیده، یکی رو که نشستیم، اون یکی رو هم می­خوام بفروشم برای دخترای نیازمند جهیزیه بخرم.
• تو غلط می­کنی مگه دست خودته؟ من رو این خونه حساب کردم.
• درست صحبت کن پیام! این چه طرز حرف زدنه؟ خونه خودمه، می­خوام بفروشمش خیرات کنم برای پدرم، به هیچ کسی هم به غیر از خودم ربط نداره.

پیام خشمگین از جایش بلند می­شود.

• یعنی چی به من ربط نداره؟ من شوهرتم، بدون اجازه من نباید کاری بکنی. این خونه سهم من و بچه­مون هم هست.

بیتا محکم و استوار رو به روی پیام می‌­ایستد، صدایش را کمی صاف می‌­کند و قاطع می‌­گوید:

• این خونه مال منه. من می­خوام خرج امور خیریه کنم هیچ کس هم نمی­تونه جلوم رو بگیره.

بیتا منتظر واکنش پیام نمی­‌ماند و راهی اتاق می­‌شود تا پسرش را که از سر و صدای آن­ها ترسیده آرام کند.

پیوست:

ماده 14 قانون ازدواج

زن می‌­تواند در دارائی خود بدون اجازه شوهر هر تصرفی که می­‌خواهد بکند.